Aglianico del Taburno
Aglianico to szczep czerwonej winorośli, szczególnie rozpowszechniony w regionach Basilicata i Kampania oraz na terenie prowincji Avellino i Benevento, gdzie jest również znany pod innymi nazwamii (Gnanico, Agliatica, Ellenico, Ellanico, Uva Nera).
Aglianico ma prawdziwie antyczne korzenie. Według niektórych badaczy tradycja uprawy tej odmiany sięga czasów początku państwa rzymskiego. Szczep miał być podstawą produkcji wina Falerno, sławionego w utworach klasycznego antyku. Winorośl została przywieziona do Italii przez starożytnych Greków w czasach, kiedy na terenach dzisiejszych Włoch założona została ich pierwsza kolonia Cumae (wł. Cuma, pol. Kume) lub bezpośrednio po tym wydarzeniu. Pierwotna nazwa Hellenica ewoluowała z czasem do Hellanica, by wreszcie przybrać obecną formę Aglianico. Stało się to dopiero pod koniec XV wieku, w czasach, gdy na tronie Królestwa Neapolu zasiadali władcy z dynastii Aragońskiej.
W rejonie produkcji Aglianico del Taburno, w prowincji Benevento, krajobraz zdominowany jest przez wysokie wzgórza. Typową cechą klimatu tego obszaru są bardzo ostre zimy. Odmiana Aglianico doskonale zaadaptowała się do trudnych warunków klimatycznych i może być z powodzeniem uprawiana do wysokości 500-600 m n.p.m. Wyjątkowa i stale wysoka jakość wina produkowanego w tej okolicy została doceniona , czego potwierdzeniem jest uzyskanie przez producentów w 1987 roku prawa do apelacji DOC.