Atina
Nazwa wina pochodzi od starożytnego miasta Atina, najdalszego i najbardziej imponującego bastionu Samnitów. Pierwsza wzmianka na jego temat pojawia się u Wergiliusza, który wymienił je pośród pięciu miast Lacjum, które opowiedziały się po stronie Turnusa przeciwko Eneaszowi. Poeta nazwał miasto Atina Potens. Atina została zdobyta przez Rzymian w III stuleciu p.n.e. i włączona do państwa rzymskiego jako prefektura. Później miała status kolonii, a następnie gminy. Rozkwitowi Atiny kres położyły najazdy barbarzyńców w następstwie upadku cesarstwa rzymskiego. Mimo, że miasto zostało zniszczone i splądrowane przez najeźdźców, udało mu się podźwignąć z gruzów, aby znów w pełni rozkwitnąć w wiekach średnich. Tragiczne w skutkach trzęsienie ziemi z 1349 roku, zrównało Atinę z ziemią. Odbudowę z gruzów miasto zawdzięcza rodzinie Cantelmo.
Dziś Atina jest cichą i spokojną miejscowością, w której zachowały się liczne ślady przeszłości. Do najciekawszych zabytków należą zachowane fragmenty wielobocznego, starożytnego muru pochodzące z V i IV wieku p.n.e., majestatyczny pałac książęcy (Palazzo Ducale) oraz XVII-wieczna katedra Santa Maria Assunta.
Pomimo wielowiekowej historii miasta, winiarstwo nie ma tutaj długich tradycji. W XIX wieku Pasquale Visocchi, miejscowy agronom, który przebywając we Francji miał okazję poznać arkana handlu, wiedziony intuicją postanowił założyć plantacje szczepów Cabernet i Merlot na żyznych aluwialnych glebach w okolicach Atiny. Rezultaty nie kazały długo na siebie czekać. Atina od samego początku cieszyła się z dużych i udanych zbiorów, które od tamtej pory powtarzały się regularnie co roku. W ostatnich latach dużo więcej uwagi poświęcono usprawnieniu metod winifikacji i technikom starzenia wina. Nowe podejście jakościowe przyniosło wymierne skutki w postaci większego udziału w rynku krajowym i uzyskania przez wino prawa do apelacji DOC.