Aprilia
Agro Pontino stanowi wyjątkowy przypadek w historii uprawy winorośli we Włoszech. Przez tysiąclecia rozległe bagna uniemożliwiały rozwój rolnictwa na tym obszarze. Dopiero w pierwszej połowie XX w., na skutek politycznej decyzji i przy zastosowaniu olbrzymich środków przeprowadzono szeroko zakrojone prace melioracyjne, które umożliwiły przeznaczenie nowych żyznych gruntów pod działalność rolniczą.
Uprawa winorośli na tych równinnych terenach ukierunkowana została na uzyskanie w krótkim czasie wysokich wyników pod względem ilościowym i jakościowym, zastosowano zatem metodę formowania przestrzennego, prowadzonego równolegle do ziemi (tzw. „tendone”) i takie niezawodne odmiany jak: Trebbiano, Sangiovese czy Merlot.
Niedawne ograniczenie spożycia krajowego, spowolnienie eksportu na rynki, które zadecydowały o ekspansywnym rozwoju w latach 70, ale przede wszystkim rosnące oczekiwanie na wina lepszej jakości spowodowały, że miejscowi producenci przestawili się na inne uprawy i zrestrukturyzowali swoje gospodarstwa rolne.
W ciągu ostatnich lat wiele winnic uległo likwidacji, w innych tradycyjną metodę „tendone” zastąpiono formą szpalerową, zwiększając jednocześnie gęstość nasadzeń na hektar. Niemal w każdym gospodarstwie wydzielono poletka doświadczalne uprawiane pod kierunkiem i nadzorem instytutów badawczych przy wyższych uczelniach. Na całym terytorium wprowadzane są innowacje, których konkretne rezultaty można oceniać podczas degustacji win pochodzących z ostatnich zbiorów.